زمانی که بیمار شما ایده‌های خودش را برای نحوه درمان دارد، طرح درمان شما چیست؟

گاهی اوقات دندانپزشک همه‌ی مواردی که برای درمان بیمار نیاز است از قبیل تشخیص، طرح درمان، ارجاع به یک متخصص به جز موافقت خود بیمار را دارا می‌باشد. بیمار ایده‌های خودش را برای درمان دارد!

راه‌کارهایی برای حل این مشکل وجود دارد:

۱- دندانپزشک دیگری پیدا کنید.

دندانپزشکان جوان مشکلات بیشتری در رهایی از این دست از بیماران خواهند داشت. اگر بیمار از شما بخواهد که کاری را انجام دهید که در سطح مهارت شما نیست، به او بگویید: «اجازه دهید کسی را پیدا کنم که این کار را برای شما انجام دهد.»

برقراری ارتباط با این بیماران، جهت اطمینان از مراجعه‌ی آن‌ها به دندانپزشک دیگر و عمل به برنامه‌ی ارجاع شما مؤثر می‌باشد. بیمار باید بداند که درمان آن‌ها نیازمند چیزی است که متخصص توانایی و مهارت انجام آن را دارد. حتی می‌توانید به بیمار خود بگویید «من می‌توانم این کار را انجام دهم اما برای من ۱ ساعت و برای دندانپزشکی که به شما معرفی خواهم نمود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.»

۲- در شرایط آرامش خود بمانید.

اگر شما احساس می‌کنید که می‌توانید کاری را که بیمار از شما می‌خواهد را انجام دهید، مشکلی نیست. اما اگر نمی‌توانید و فقط می‌خواهید کار را انجام دهید، این کار را نکنید!

ممکن است بیمار به شما بگوید:« دکتر امکان دارد ترمیمی داخل دندان من قرار دهید و آن را شکل یک دندان درست کنید؟» شما کار درست را انجام دهید و در این صورت نیاز به توضیح این که چرا انتظارات بیمار برآورده نشده است را ندارید. زمانی که بیمار کاری را می‌خواهد که ممکن است برا وی زیان‌بار باشد، دندانپزشک باید بر عقیده‌ی خود استوار بماند. این مسئله ممکن است برای دندانپزشکان جوان دشوارتر باشد به دلیل این که آن‌ها می‌خواهند تعداد بیماران خود را افزایش دهند. در نتیجه گاهی اوقات خود را اجبار به انجام کار‌هایی می‌کنند که برای انجام آن آمادگی لازم را ندارند.

دانستن این که انجام چه کاری برای شما راحت است، بسیار مهم است. بنابراین ‌می‌توانید حرفه‌ی خود را در شرایطی که آرامش خودتان تأمین شود، انجام دهید. هنگامی که این شرایط را نادیده بگیرید، حوادث بد اتفاق می‌افتند.

۳- انتظارات را مدیریت کنید.

گاهی اوقات سیاست «همیشه حق با بیمار است» بعد از پایان درمان به خوبی پیش نمی‌رود. بیمار به جای تمرکز بر میزان بهبود بعد از درمان انجام شده، به جزئیات دیگری توجه کرده و ابراز نارضایتی می‌کند.

داشتن مدارک و یادداشت‌های فیزیکی از زمان پذیرش بیمار می‌تواند کمک کننده باشد. بسیاری از بیماران فراموش می‌کنند که در زمان مراجعه به شما چه ظاهری داشتند و شکایت اصلی آن‌ها چه بوده است. داشتن فتوگرافی از بیمار در این موارد کمک کننده است.